ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΣΙΜΟ
ΕΡΕΥΝΑ
Ύστερα από ερωτηματολόγιο που δόθηκε στις τάξεις α΄,β΄,γ΄ Γυμνασίου και Α΄ Λυκείου δόθηκαν οι παρακάτω απαντήσεις στις ακόλουθες ερωτήσεις.
1) Πιστεύετε ότι οι οι επιστήμονες κάποια στιγμή στο μέλλον θα καταφέρουν να μετατρέψουν ένα πλανήτη κατοικήσιμο;
Do you believe that scientists will manage to convert a planet into a livable planet?
ΝΑΙ/YES=85% ΟΧΙ/ΝΟ=15%
2)Πιστεύετε ότι υπάρχουν άλλοι κατοικήσιμοι πλανήτες στο Γαλαξία μας;
Do you believe there are livable planets in our galaxy?
ΝΑΙ/YES=61% ΟΧΙ/NO=39%
3)Σε πόσα χρόνια θεωρείτε ότι το ανθρώπινο είδος θα μπορέσει να ταξιδέψει πιο μακριά στο διάστημα και να μείνει μόνιμα σε ένα πλανήτη που τηρεί τις προϋποθέσεις κατοικίας;
In how many years do you think that humans will be able to live permanently on a planet that meets the housing precoditions?
500=31% 1000=29% 1500=40%
4)Για πόσα χρόνια ακόμη νομίζετε ότι θα υπάρχει ζωή στη Γη;
For how long do you think trere will be life on Earth?
500=21% 1000=19% 1500=60%
Φιλικοί Πλανήτες-Νέα Έρευνα
Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη ζωή στο Σύμπαν διεξήγαγαν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, μπορεί στο Σύμπαν να υπάρχουν (θεωρητικώς) τρισεκατομμύρια πλανήτες, όμως εκείνοι που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή δεν αποτελούν παρά το 8% του συνόλου των πλανητών.
Όπως υποστηρίζουν μάλιστα, η συντριπτική πλειονότητα των φιλικών στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη γεννηθεί.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Μπεχρούζι του Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη, προχώρησαν στις εκτιμήσεις τους μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Kepler. Σύμφωνα με το «σενάριο» που ανέπτυξαν, όταν η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισ. χρόνια, μόνο ένα ποσοστό (8%) των πλανητών που βρίσκονταν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τα άστρα τους είχε αρχίσει να σχηματίζεται, ενώ η μεγάλη πλειονότητα των δυνητικά φιλόξενων στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη σχηματισθεί. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astonomical Society».
Ένας κόσμος δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη ενός αστεριού για να είναι κατοικήσιμος. Άλλοι παράγοντες, όπως η παλλιροιακή θέρμανση, πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Όταν μιλάμε για κατοικήσιμους εξωπλανήτες, συχνά αναφέρουμε την απόσταση των πλανητών από το άστρο τους, επειδή το φως του άστρου είναι μια από τις κύριες πηγές θερμότητας
Η κατοικήσιμη ζώνη οριοθετείται ως εξής: Ξεκινά από το εσωτερικό άκρο του σημείου όπου το φαινόμενο του θερμοκηπίου καταστρέφει έναν πλανήτη αποξηραίνοντάς τον και έχει ως εξωτερικό όριο το σημείο όπου το διοξείδιο του άνθρακα παγώνει και μετατρέπει τον πλανήτη σε μόνιμη χιονόμπαλα.
η παλιρροιακή θέρμανση, όταν το εσωτερικό ενός πλανήτη πιέζεται από τις βαρυτικές επιδράσεις ενός ή πολλών άλλων φορέων. Η παλιρροιακή θέρμανση θα μπορούσε να θερμάνει ένα πλανήτη που βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του άστρου του, μέχρι να ξεκινήσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το παλιροιακό κλείδωμα, όταν η μία πλευρά ενός πλανήτη είναι μόνιμα στραμμένη το άστρο του, θα μπορούσε να καταστήσει ένα πλανήτη αφιλόξενο, με τον ίδιο τρόπο. Οι ακραίες θερμοκρασίες θα μπορούσαν να σπείρουν τον όλεθρο σε ό, τι ατμόσφαιρα θα μπορούσε να έχει ένας πλανήτης. Αλλαγές στην τροχιά ενός πλανήτη ως αποτέλεσμα κάποιου τραυματικού γεγονότος, μια αλλαγή στην κλίση του άξονα περιστροφής του πλανήτη ή ακόμη και κάτι απλό, όπως η αναλογία της γης και του νερού στην επιφάνεια ενός πλανήτη, μπορούν να επηρεάσουν το κλίμα και την ατμόσφαιρα, καθιστώντας δυνητικά τους πλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου ακατάλληλους για ζωή.
http://www.vice.com/gr/read/isos-irthe-i-ora-na-psaksoume-uperkatoikisimous-eksoplanites
Ο πλανήτης Άρης ήταν κατοικήσιμος και πλούσιος σε
οξυγόνο πολύ πριν από τη Γη
Πρόσφατη επιστημονική έρευνα φέρνει στο φως νέα στοιχεία για την ιστορία και την ατμόσφαιρα του κόκκινου πλανήτη. Συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζουν οι Βρετανοί επιστήμονες, ο Αρης φαίνεται πως ήταν πλούσιος σε οξυγόνο εκατομμύρια χρόνια πριν από τη Γη.
Οι ερευνητές του Τμήματος Γεωεπιστημών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπέρναρντ Γουντ, μελέτησαν αρειανούς μετεωρίτες που βρέθηκαν στη Γη αλλά και κομμάτια από πετρώματα του Αρη που εξέτασε επί τόπου το ρομποτικό όχημα «Spirit» της NASA και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ατμόσφαιρα του Άρη πιθανότατα ήταν πλούσια σε οξυγόνο πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή εκατομμύρια χρόνια πριν συμβεί κάτι ανάλογο στη Γη.
Το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα της Γης έφτασε σε ένα αξιοσημείωτο επίπεδο πριν από περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή ενάμιση δισεκατομμύριο χρόνια αργότερα από τον πλανήτη Άρη.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Αρης να ήταν κατοικήσιμος στο παρελθόν, αφού η ύπαρξη πρώιμου δίνει την εντύπωση ενός πλανήτη ζεστού και υγρού που ήταν σε θέση να φιλοξενήσει ζωή.
Ωστόσο, οι επιστήμονες παρατηρούν μία μεγάλη διαφορά στην οξείδωση της ατμόσφαιρας της Γης και αυτής του Άρη. Όπως εξηγούν, η δραστική αύξηση του οξυγόνου στη Γη συνδέεται με την εξέλιξη των φωτοσυνθετικών βακτηρίων, ενώ στην περίπτωση του κόκκινου πλανήτη, το οξυγόνο προήλθε από τη χημική διάσπαση του νερού, δηλαδή λόγω της διάσπασης των υδρατμών στην ατμόσφαιρα του Άρη από την ακτινοβολία του Ήλιου.
Η Θερμοκρασία επηρεάζει την ταχύτητα των ατόμων
και των μορίων
Όταν είναι ανεπαρκής οι βαθμοί της θερμοκρασίας αναγκάζουν τις χημικές ουσίες για να αντιδρούν αργά. Αυτό παρεμποδίζει τις αντιδράσεις που είναι απαραίτητες για τη ζωή.
Επίσης οι χαμηλές Θερμοκρασίες παγώνουν το νερό.
Η ζωή φαίνεται να είναι περιορισμένη σε ένα εύρος θερμοκρασίας από -15oC έως 115oC. Σε αυτό το εύρος μπορεί να υπάρξει υπό ορισμένες προϋποθέσεις υγρό νερό.
Αποτέλεσμα υψηλών θερμοκρασιών Σε περίπου 125oC τα μόρια των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων όπως και το γενετικό υλικό (π.χ. DNA και RNA) αρχίζει να διασπάται. Πέραν αυ-τού οι υψηλές θερμοκρασίες εξατμίζουν γρήγορα το νερό.
Το Νερό διαλύει και μεταφέρει τις χημικές ουσίες μέσα σε ένα κύτταρο. Επίσης τις μεταφέρει από και προς αυτό.
Όταν το νερό δεν είναι επαρκές Οι χημικές ουσίες που χρειάζεται ένα κύτταρο για την ενέργεια και την ανάπτυξή του δεν διαλύονται και δεν μεταφέρονται στο κύτταρο.
Το νερό είναι διαθέσιμο. Η ζωή μπορεί να αδρανοποιηθεί μεταξύ περιόδων υγρής μορφής του νερού, αλλά, τελικά το υγρό νερό θα πρέπει να είναι διαθέσιμο κάποια στιγμή.
Ενώ η υπερβολική ποσότητα νερού δεν αποτελεί πρόβλημα, εφόσον δεν είναι τόσο τοξικό που να παρεμποδίζει τις χημικές αντιδράσεις της ζωής.
Η ατμόσφαιρα παγιδεύει τη θερμότητα, προστατεύει την επιφάνεια από την επιβλαβή ακτινοβολία, και παρέχει τις χημικές ουσίες που απαιτούνται για τη ζωή, όπως το άζωτο και το διοξείδιο του άνθρακα.
Οι μικροί πλανήτες και τα φεγγάρια έχουν την ανεπαρκή βαρύτητα για να κρατήσουν μια ατμόσφαιρα. Τα μόρια αερίου δραπετεύουν στο διάστημα, αφήνοντας τον πλανήτη ή το φεγγάρι χωρίς μονωτικό κάλυμμα ή προστατευτική ασπίδα απέναντι στην υπεριώδη ακτινοβολία.
Η Γη και η Αφροδίτη έχουν το ιδανικό μέγεθος για να συγκρατήσουν μια κατάλληλη ατμόσφαιρα. Η γήινη ατμόσφαιρα έχει πάχος περίπου 150 km. Κρατά την επιφάνεια θερμή και την προστατεύει από την ακτινοβολία καθώς και από μετεωρίτες μικρού και μέσου μεγέθους.
Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι 100 φορές παχύτερη από της γης. Αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα αέρια θερμοκηπίων, που καθιστούν την επιφάνεια πάρα πολύ θερμή για τη ζωή. Οι τέσσερις γιγαντιαίοι πλανήτες αποτελούνται 100% από τα αέρια.
Οι οργανισμοί χρησιμοποιούν ηλιακή ή χημική ενέργεια για να πραγματοποιήσουν τις βιολογικές τους διαδικασίες.
Όταν υπάρχει πολύ λίγη ηλιακή ακτινοβολία ή πολύ λίγες χημικές ουσίες που να παρέχουν ενέργεια στα κύτταρα, όπως ο σίδηρος ή το θείο, οι οργανισμοί πεθαίνουν.
Η ηλιακή ενέργεια είναι πρόβλημα εάν καθιστά έναν πλανήτη πάρα πολύ θερμό ή εάν υπάρχουν πάρα πολλές επιβλαβείς ακτίνες, όπως οι υπεριώδεις.
Η μεγάλη διαθεσιμότητα ενέργειας από χημικές ουσίες δεν αποτελεί πρόβλημα
Οι θρεπτικές ουσίες χρησιμοποιούνται για να χτίσουν και να διατηρήσουν το σώμα ενός οργανισμού.
Οι οργανισμοί δεν μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς τις κατάλληλες χημικές ουσίες για να φτιάξουν πρωτεΐνες και υδατάνθρακες,. Οι πλανήτες που δεν διαθέτουν μηχανισμό για να μεταφέρουν θρεπτικές ουσίες στους ζωντανούς οργανισμούς (π.χ. έναν κύκλο νερού ή κάποια ηφαιστειακή δραστηριότητα) δεν μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή. Επίσης, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή όταν οι θρεπτικές ουσίες είναι τόσο διασκορπισμένες ώστε να είναι δύσκολο να ληφθούν, όπως συμβαίνει σε έναν αέριο πλανήτη.
Όλοι οι στερεοί πλανήτες και τα φεγγάρια έχουν, σε γενικές γραμμές, την ίδια χημική σύσταση. Έτσι οι θρεπτικές ουσίες είναι παρούσες σε όλους.
Όσοι έχουν ηφαιστειακή δραστηριότητα ή έναν κύκλο νερού μπορούν να μεταφέρουν και
να ξαναπρομηθεύσουν τους ζωντανούς οργανισμούς με τις χημικές ουσίες που χρειάζονται.
Πάρα πολλές θρεπτικές ουσίες δεν αποτελούν πρόβλημα. Εντούτοις, ένα πάρα πολύ ενεργό σύστημα κυκλοφορίας, παρεμποδίζει τη δυνατότητα ενός οργανισμού να αποκτήσει αρκετές θρεπτικές ουσίες. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η διαρκής ηφαιστειακή δραστηριότητα που παρατηρείται στο φεγγάρι του Δία, Ιώ, ή οι αναδευόμενες ατμόσφαιρες των αέριων πλανητών.
http://dimitris.webgalaxy.gr/science-ecosynthesis-03.php
Αμέτρητοι «φιλικοί» πλανήτες είναι... αγέννητοι!
Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη ζωή στο Σύμπαν διεξήγαγαν επιστήμονες στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, μπορεί στο Σύμπαν να υπάρχουν (θεωρητικώς) τρισεκατομμύρια πλανήτες, όμως εκείνοι που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή δεν αποτελούν παρά το 8% του συνόλου των πλανητών.
Όπως υποστηρίζουν μάλιστα, η συντριπτική πλειονότητα των φιλικών στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη γεννηθεί.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Μπεχρούζι του Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη, προχώρησαν στις εκτιμήσεις τους μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Kepler. Σύμφωνα με το «σενάριο» που ανέπτυξαν, όταν η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισ. χρόνια, μόνο ένα ποσοστό (8%) των πλανητών που βρίσκονταν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τα άστρα τους είχε αρχίσει να σχηματίζεται, ενώ η μεγάλη πλειονότητα των δυνητικά φιλόξενων στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη σχηματισθεί. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astonomical Society».
Νέα επαναστατική θεωρία για το πώς ο πλανήτης μας έγινε άκρως φιλικός στη ζωή
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διατυπώνουν μια νέα επαναστατική θεωρία για το πώς η Γη έγινε ένας τόπος ιδιαίτερα φιλόξενος στη ζωή.
Ο Άνκε Γουόλερς και ο Μπέρναρντ Γουντ υποστηρίζουν ότι πριν από μερικά δισεκατομμύρια έτη, όταν ο πλανήτης μας βρισκόταν ακόμη σε παιδική ηλικία, ένας πλανήτης με το μέγεθος αλλά και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του Ερμή έπεσε πάνω στη Γη.
Η μελέτη
Οι ερευνητές μελέτησαν τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο φλοιός και ο μανδύας της Γης και κατέληξαν σε μια σειρά από συμπεράσματα. Οπως είδαν, ο γήινος φλοιός και ο μανδύας διαθέτουν δύο στοιχεία, το σαμάριο και το νεοδύμιο, σε αναλογίες πολύ υψηλότερες από εκείνες που θα ήταν λογικό αν προέρχονταν από μετεωρίτες που βομβάρδιζαν τη Γη την πρώτη περίοδο της ύπαρξής της.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι ένα σώμα με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ερμή το οποίο περιείχε υψηλές συγκεντρώσεις θείου έπεσε στη Γη. Το (πολύ) θείο προκάλεσε τις χημικές αντιδράσεις που οδήγησαν στην παραγωγή των ποσοτήτων σαμάριου και νεοδύμιου που βλέπουμε σήμερα. Παράλληλα εκτιμούν ότι η παρουσία τόσου θείου στη νεαρή Γη ήταν καταλυτική και για έναν άλλον σημαντικό λόγο.
Ιδού ποιος είναι αυτός: η απότομη μαζική παρουσία θείου παρήγαγε την απαραίτητη θερμότητα στον πυρήνα της Γης αλλά και νέα στοιχεία (ραδιενεργό ουράνιο και θόριο) ώστε να ενεργοποιηθεί το «γεω-δυναμό» που ευθύνεται για την ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη.
Το μαγνητικό πεδίο της Γης αποτελεί την ασπίδα της ενάντια στη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία επιτρέποντας την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Η προστασία από τη κοσμική ακτινοβολία και το νερό σε υγρή μορφή είναι φυσικά θεμελιώδεις παράγοντες για την ανάπτυξη φιλικών στη ζωή συνθηκών.
Σούπερ αντοχή
Αν η θεωρία των δύο ερευνητών επιβεβαιωθεί αυτό θα σημαίνει ότι η Γη είναι πραγματικά πολύ… σκληρό καρύδι αφού την ίδια περίοδο άντεξε δύο κατακλυσμιαίες συγκρούσεις. Μια με τον πλανήτη που αναφέρουν οι δύο ερευνητές και μια με ένα σώμα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Άρη, σύγκρουση από την οποία σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία προέκυψε η Σελήνη.
Ένας άλλος μικρός πλανήτης σαν τον δικό μας μετά από δύο τέτοιου μεγέθους αλλεπάλληλες συγκρούσεις μπορεί να είχε διαλυθεί ή να είχε απομείνει ένα πλανητικό υπόλειμμα ενώ πιθανότατα να είχε μεταβληθεί η θέση και η τροχιά του.
Η Γη, αντίθετα, όχι μόνο άντεξε τα χτυπήματα αλλά μέσα από αυτά κατάφερε να μετατραπεί στον φιλικότερο στη ζωή πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.
Ναι, οι πλανήτες «οφθαλμοί» είναι κατοικήσιμοι
Αν και μόνο η μια πλευρά τους βλέπει το άστρο τους διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή.
Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός πλανήτη «οφθαλμού» του οποίου η μια πλευρά είναι θερμή καθώς «βλέπει» πάντα το μητρικό άστρο ενώ η άλλη είναι παγωμένη αφού δεν «κοιτάζει» ποτέ προς το άστρο. Στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να επικρατούν συνθήκες ευνοϊκές για τη ζωή - ίσως λοιπόν τέτοιοι πλανήτες να μπορούν να φιλοξενήσουν ακόμη και τον άνθρωπο.
Στο Σύμπαν υπάρχουν πολλά είδη πλανητών ορισμένα εκ των οποίων δεν τα γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα. Η πρόοδος στις επιστημονικές μεθόδους εξερεύνησης του Σύμπαντος και η συνεχής αναβάθμιση των δυνατοτήτων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων είχαν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πλανήτες ανάμεσα τους ορισμένοι εκ των οποίων ανήκουν σε αυτά τα άγνωστα είδη.
Ανάμεσα στα νέα είδη πλανητών που εντοπίστηκαν πρόσφατα είναι και ένας περίεργος τύπος πλανήτη που οι ειδικοί ονόμασαν «πλανήτης οφθαλμός». Πρόκειται για πλανήτες που μόνο η μια τους πλευρά «βλέπει» το μητρικό τους άστρο. Αρχικά οι επιστήμονες έκριναν ότι αυτοί οι πλανήτες είναι αφιλόξενοι για την ζωή. Όμως μια μελέτη που έγινε πριν από ένα χρόνο από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολούμπια ανέφερε ότι οι πλανήτες οφθαλμοί όχι μόνο είναι φιλόξενοι για τη ζωή αλλά κατοικήσιμοι ακόμη και για τον άνθρωπο. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την θεωρία
.
Μονόπλευροι
Οι πλανήτες οφθαλμοί, εξαιτίας ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούνται επάνω τους, στρέφουν μόνο τη μία πλευρά της επιφάνειάς τους προς το μητρικό τους άστρο. Έτσι η μια πλευρά τους είναι μονίμως φωτεινή και σε αυτήν αναπτύσσονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ενώ η άλλη πλευρά είναι μονίμως σκοτεινή και ψυχρή. Η όψη αλλά και τα χαρακτηριστικά αυτών των πλανητών «θύμισε» στους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκαν μαζί τους τους οφθαλμούς του ματιού, για αυτόν τον λόγο και τους προσέδωσαν το συγκεκριμένο «παρατσούκλι».
Μέχρι στιγμής τέτοιοι πλανήτες έχουν εντοπιστεί να κινούνται μόνο γύρω από κόκκινους νάνους που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο τύπος πλανητών που κυριαρχεί στον γαλαξία μας αφού αντιστοιχεί περίπου στο 80% των άστρων που υπάρχουν σε αυτόν.
Οι πρώτες εκτιμήσεις
Οι πρώτες μελέτες για τους πλανήτες οφθαλμούς ανέφεραν ότι οι συνθήκες για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής δεν είναι ευνοϊκές σε αυτούς. Στη μια πλευρά που «βλέπει» συνεχώς το μητρικό άστρο αναπτύσσονται τέτοιες θερμοκρασίες που δεν επιτρέπουν την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή - στοιχείο απαραίτητο (με βάση τα όσα γνωρίζουμε) για τη δημιουργία και επιβίωση της ζωής. Η άλλη μόνιμα παγωμένη πλευρά επίσης δεν μπορεί να επιτρέψει την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής.
Η ανακάλυψη
Πριν από ένα χρόνο αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι υπάρχει μια περιοχή σε αυτούς τους πλανήτες όπου υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στις δύο πλευρές αυτών των πλανητών. Κατά τη θεωρία των αστρονόμων του Κολούμπια, στα σύνορα των δύο πλευρών είναι πιθανό να υπάρχει μια στενή ζώνη όπου οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε το νερό ούτε να εξατμίζεται ούτε να παγώνει και να παραμένει μόνιμα σε υγρή μορφή.
Η παρουσία του νερού σε υγρή μορφή συνδέεται άμεσα και με την παρουσία ζωής έστω και σε μικροβιακή μορφή. Οι αστρονόμοι που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία αναφέρουν μάλιστα ότι οι συνθήκες στη συγκεκριμένη ζώνη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν πιθανότατα να υποστηρίξουν την παρουσία του ανθρώπου. Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nautilus» ο Σον Ρειμόντ, αστρονόμος του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Μπορντό της Γαλλίας, αναφέρει ότι πράγματι στα σύνορα των δύο πλευρών στους πλανήτες οφθαλμούς αναπτύσσονται συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής. Αν τελικά τα πράγματα είναι έτσι τότε αυξάνονται τα πιθανά «σπίτια» στα οποία θα μπορούσε να αποικήσει ο άνθρωπος.
11 δισεκατομμύρια δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες μας περιμένουν…
Καλλιτεχνική απεικόνιση δυνητικά κατοικήσιμων εξωπλανητών και κατάταξή τους με βάση το δείκτη ομοιότητας με τη Γη – Earth Similarity Index (ESI). Στα δεξιά εικονίζονται για σύγκριση ο Άρης, ο Δίας, ο Ποσειδών και η Γη μας. Πηγή: Planetary Habitability Laboratory, UPR Arecibo
Τα τελευταία πέντε χρόνια το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» έχει εντοπίσει μερικές χιλιάδες υποψήφιους πλανήτες, ενώ από τις μέχρι τώρα μελέτες που έχουν γίνει, υπολογίζεται ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες στον Γαλαξία μας και μόνο, με τον πλησιέστερο εξ αυτών σε απόσταση 12 ετών φωτός.
Το 1995 ένας Ελβετός αστρονόμος παρακολουθούσε το άστρο 51 στον αστερισμό του Πήγασου, ένα άστρο που μοιάζει πάρα πολύ με τον Ήλιο και είναι σχετικά στη γειτονιά μας αφού η απόστασή του από εμάς δεν υπερβαίνει τα 50 έτη φωτός. Το τηλεσκόπιό του είχε διάμετρο κατόπτρου λίγο μικρότερη των δύο μέτρων, ήταν δηλαδή ένα σχετικά μικρό τηλεσκόπιο, αλλά παρόλα αυτά οι παρατηρήσεις εκείνες ήσαν αυτές που εντόπισαν για πρώτη φορά έναν πλανήτη έξω από το Ηλιακό μας Σύστημα. Ήταν ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης.
Σήμερα, 20 χρόνια αργότερα, έχουν εντοπιστεί 2.000 πλανήτες γύρω από 1.250 περίπου άστρα της γειτονιάς μας. Στις 23 Ιουλίου μάλιστα η NASA ανακοίνωσε ότι το Διαστημικό Τηλεσκόπιο «Κέπλερ» εντόπισε έναν δυνητικά βραχώδη πλανήτη («Kepler-452b») στο μέγεθος περίπου της Γης στην επονομαζόμενη κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου του ίδιου τύπου (G2) με τον Ήλιο μας και σε απόσταση 1.400 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου.
Ο πλανήτης «Kepler-452b» έχει μέγεθος 60% μεγαλύτερο της Γης και περιφέρεται γύρω από το άστρο του σε 385 γήινες ημέρες, άρα η απόστασή του από το μητρικό του άστρο είναι 5% περίπου πιο μακριά απ’ ότι η Γη μας από τον Ήλιο. Το μητρικό του άστρο έχει την ίδια θερμοκρασία με τον Ήλιο μας, και έχει 10% μεγαλύτερη διάμετρο και είναι 20% πιο λαμπερό από το δικό μας άστρο. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη θα πρέπει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερη αυτής που υφίσταται στην επιφάνεια της Γης μας. Η θέση του, πάντως, στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του σημαίνει ότι η θερμοκρασία που επικρατεί στην επιφάνεια επιτρέπει στο νερό να βρίσκεται σε υγρή μορφή, κάτι που είναι μάλλον απαραίτητο για την δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής. Έχει ηλικία που φτάνει τα 6 δισεκατομμύρια χρόνια, είναι δηλαδή 1,5 δις χρόνια πιο γέρικος από τη Γη μας, ενώ είναι πιθανό να έχει ατμόσφαιρα με σύννεφα και ενεργά ηφαίστεια στην επιφάνεια.
Μέχρι τώρα κανένας από τους εξωηλιακούς αυτούς πλανήτες δεν έχει φωτογραφηθεί αφού οι περισσότεροι από αυτούς είναι ένα δισεκατομμύριο φορές αμυδρότεροι από τα άστρα γύρω από τα οποία βρίσκονται. Έτσι, προς το παρόν τουλάχιστον, ο μόνος τρόπος για να πάρουμε μια γενική εικόνα του πως είναι οι πλανήτες αυτοί πρέπει να καταφύγουμε σε ζωγραφικές απεικονίσεις και μόνο. Για να οπτικοποιήσει κάποιος το περιβάλλον των νέων αυτών πλανητών είναι πάρα πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατον.
Παρόλα αυτά ειδικοί ζωγράφοι αστρονομικών θεμάτων, σε συνεργασία με τους επιστήμονες που έχουν ανακαλύψει τέτοιους πλανήτες, έχουν την δυνατότητα να αποδώσουν καλλιτεχνικά τις ανακαλύψεις αυτές ώστε να γίνουν κατανοητές καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη περιγραφή. Αν και οι απεικονίσεις αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν τελείως επακριβείς επιστημονικά, είναι εντούτοις ότι καλύτερο υπάρχει στη διάθεσή μας για να γίνουν κατανοητά τα αποτελέσματα των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων από το ευρύ κοινό.
OYAOY
ΑπάντησηΔιαγραφήskase
Διαγραφή